Hoe wij samen de wereld verpesten

Gisteren was er bij onze jeugdvereniging een spreker van Time To Turn. Geheel in het thema van mijn blog had hij een enorm goed onderwerp om over te spreken: Rijkdom en materialisme. Want denken in het algemeen belang gaat niet alleen over denken aan andere mensen. Het houdt ook in dat je denkt aan je eigen sociale omgeving en de wereld en het milieu om je heen. Laten dat nou net dingen zijn die wij met z'n allen in onze consumptiemaatschappij gigantisch aan het verpesten zijn.

Hoe dan?
Natuurlijke bronnen
Het begint allemaal bij het exploiteren van natuurlijke bronnen. Ook wel het vernielen van onze planeet genoemd; deze bronnen raken op, inmiddels hebben we al één derde van de natuurlijke bronnen op deze wereld gebruikt. 80% van de bossen op aarde zijn bijvoorbeeld al verdwenen. Door ons.

Productie
Deze materialen komen bij de productie. Hier wordt energie gebruikt om giftige chemicaliën te mengen met die natuurlijke bronnen. Zo ontstaan er chemische verontreinigde producten. Klinkt niet echt lekker. Is het ook niet. Toch weten we niet wat het totale effect is van de chemicaliën op onze gezondheid en ons milieu,want dat is eigenlijk nog nooit getest. Wat we wel weten is dat deze giffen in onze producten zitten. En in onze lichamen. En in onze lucht.

Verkoop
Nu hebben we producten. Die worden zo goedkoop mogelijk verkocht, zodat we blijven kopen en kopen en kopen. Winkelbediendes krijgen niet veel betaald en er wordt bezuinigd op gezondheidszorg waar dit kan; externalisatie van kosten.
Dus eigenlijk betalen wij niet voor de spullen die we kopen. Wie wel?
- De mensen die wonen in de gebieden waar de natuurlijke bronnen vandaan komen, want die zijn ze verloren.
- De mensen die bij de giftige fabrieken wonen, want die verliezen hun schone lucht.
- De kinderen die met school stoppen om onze producten te produceren, want die verliezen hun toekomst.

Maar... wij hebben onze producten.

Erg? ja.
Kunnen we hier wat aan doen? Ja.
Doen we dit? Nee. Of nouja, sommigen van ons. Een betere wereld begint natuurlijk bij jezelf. Maar als het alleen bij die enkeling blijft die de wereld wil verbeteren gaat er nooit een omslag komen.

Onze schuld
Wij blijven maar kopen en kopen en kopen. 1% van alle producten die door de bovengenoemde keten zijn gegaan worden na 6 maanden nog gebruikt. Met andere woorden: 99% van alle producten die door bovengenoemde keten zijn gegaan worden binnen 6 maanden weggegooid. En daar hebben alle mensen die bij de natuurlijke bronnen wonen, die bij de fabrieken wonen of werken en de kinderen die onze producten hebben gemaakt dus voor betaald. Met hun toekomst.

Victor Lebow, een Amerikaanse econoom heeft ooit 'prachtig' verwoord dat dit kopen-kopen-kopen ons doel is. Een soort van levensbestemming. Ons lot.

Our enormously productive economy demands that we make consumption our way of life, that we convert the buying and use of goods into rituals, that we seek our spiritual satisfactions, our ego satisfactions, in consumption. We need things consumed, burned up, worn out, replaced, and discarded at an ever increasing pace. We need to have people eat, drink, dress, ride, live, with ever more complicated and, therefore, constantly more expensive consumption.

En wij zijn nu op dat punt dat we ons er nog maar moeilijk, of niet, uit kunnen bevrijden.
Maar het kan wel. Denk ik. Hoe dan? Dat weet ik nog niet zo goed. Daar ga ik de komende tijd over nadenken, want zo kunnen we echt niet door gaan met leven. Conclusies en hopelijk wereldverbeterende tips volgen binnenkort op deze blog.