De perfecte balans vinden

Vandaag ga ik jullie verblijden met een stukje zelfreflectie. Ja, een stukje. Niemand wordt er blij van als ik mijn hele leven en bijbehorende gedachten online ga gooien, maar een klein beetje kan geen kwaad. Gedachten uitwisselen enzo, schijnt leerzaam te zijn, 'horizon verbredend'. Dus doe er je voordeel mee.

Altruïsme
zelfst.naamw.
Uitspraak:   [ɑltry'wɪsmə]
"Voortdurende gerichtheid op het welzijn van anderen, vaak met opoffering of verwaarlozing van eigen belang en eigen welzijn. In tegenstelling tot egoïsme. In zwakkere vorm: altruïstische neigingen."

Allereerst
Aan dat stukje uitspraak heb je helemaal niks, maakt het alleen maar moeilijker dan dat het is. Dat besef ik me maar ik vind het toch leuk om er bij te zetten.


Ten tweede (en hier volgt het stukje zelfreflectie)
Ik herken me daar wel in. Tenminste, in die zwakkere vorm dan. Ik kan over het algemeen prima voor mezelf opkomen dus verwaarlozing van mijn eigen belang zou een beetje zwaar uitgedrukt zijn. Voor de nodige onderbouwing van deze vooronderstelling heb ik net, tussen het typen van deze post door, even een testje gedaan. Hierbij kon ik scoren op vijf verschillende eigenschappen die belangrijk zouden zijn voor mijn carrière en mijn leven, de zogenoemde 'Big Five Persoonlijkheidstest'; twintig vragen beantwoorden en hoppakee, ik weet hoe ik ben. Handig.

• Laat ik beginnen te melden dat ik het laagst scoor op 'emotionele stabiliteit'. Daar moest ik even heel hard om lachen. Ach, ik blijf een vrouw en die schijnen over het algemeen toch al niet zo stabiel te zijn wanneer het over emoties gaat. Dit staat trouwens op een gedeelde derde plek met 'extraversie'. Kan ik mee leven.
• Op nummer twee staat 'consciëntieusheid', wat wil zeggen dat ik van orde en regelmaat hou, maar dat ik in zekere mate ook flexibel ben. Prima, in 'zekere mate' kan ik inderdaad heel soms af en toe wel eens een keertje per ongeluk flexibel zijn.
• Nummer één is weer een gedeelde plek: openheid en, jawel, altruïsme. Die openheid snapte ik niet helemaal, zo open ben ik nou ook weer niet, tot ik er achter kwam dat dit inhoudt dat ik open sta voor nieuwe situaties. Dat altruïsme snap ik dus weer wel. Ik denk ook dat het een mooie eigenschap is. Zolang je er niet in doorschiet. Maar dat heb je met alle eigenschappen. Je moet er gewoon een goede middenweg in vinden. Of de goede kant op schieten.

Hoe dan?
Volgens mij is dit het rijtje behorende bij altruïsme: 1. Arrogantie 2. Behulpzaamheid 3. Altruïsme. Heel strikt genomen en zonder enige tussenvorm. Ik denk graag in uitersten. Behulpzaamheid is in deze de prima middenweg als je het mij vraag. Ik zal de definitie er even in gooien:

Behulpzaam
bijvoeglijk naamwoord 
be` hulp - zaam
helpend; gaarne helpend; iem. behulpzaam zijn ; iem. de behulpzame hand bieden
bereid om te helpen. dienend, helpend, dienstvaardig, hulpvaardig, voorkomend

Ja. En dan mag je soms best 'altruïstische trekjes' vertonen. Daar bedoel ik mee dat je jezelf best wel eens mag opofferen voor de ander, als je eigen leven uiteindelijk maar niet verwaarloost wordt, want dat zou jammer zijn van de tijd die je hier hebt. Dus gewoon af en toe 'nee' en af en toe 'ja' zeggen, voor jezelf opkomen, maar ook aan de belangen van anderen denken.
En zo de perfecte balans vinden.